"Çünkü kendi isteğimi değil, beni gönderenin isteğini yerine getirmek için gökten indim."
Muhtemelen çok zor bir metin değil mi? İsa henüz yeryüzünde iken gökte olduğunu iddia ediyor. Aslında çok zor değil ve bunu birlikte göreceğiz. Öncelikle şunu sormalıyız, bunun anlamı nedir? Göğe çıkmak demek Kutsal Kitap bağlamında, Tanrı'yla direkt temasta olduğunu söylemenin güzel bir yoludur. Bunu Özdeyişler 30:2-4 ayetlerinde görebiliriz:
"Gerçekten ben insanların en cahiliyim, Bende insan aklı yok. Bilgeliği öğrenmedim, Kutsal Olan'a ilişkin bilgiden de yoksunum. Kim göklere çıkıp indi?"
Bu ifade sadece "Kim Tanrı'nın bilgeliğine sahip?" anlamına gelir. İsa'nın iddiası, kendisinin Tanrı'nın yürüyen bilgeliği olmasıydı. O gerçekten de Baba Tanrı ile bu benzersiz ilişkiye sahipti. Aynı şeyi Yahudi Edebiyatının bir parçası olan Baruk'un kitabında görüyoruz.
"Kim göğe çıktı ve bilgelik kazandı ve onu bulutlardan aşağı indirdi?" -Baruk 3:29
Aynı fikri Yasa'nın Tekrarı 30:12'de okuyoruz:
"O göklerde değil ki, ‘Kim bizim için göğe çıkacak? Kim yerine getirmemiz için onu alıp yayacak?’ diyesiniz."
Burada Musa'nın, bilgelik kazanmak için "Göğe çıkmak" fikrini ortaya çıkardığını görüyoruz. Bu yüzden Yuhanna 3:13'deki bu metin hiç de zor değil. İsa, Tanrı'dan direkt vahiy deneyimine sahip olan benzersiz bir insandır. Yeryüzündeyken "Göğe çıkmak" bu anlama geliyor. İsa'nın ilerideki göğe yükselişi ile bir alakası yoktur.
"Keşke göğe çıkıp onu(Yasa'yı) bize getiren Musa gibi Tanrı'dan bir peygamberimiz olsaydı." -Yeruşalim Targum'u Yasa'nın Tekrarı 30:12 üzerine yorum
Yahudiler Yuhanna'nın sözlerinden Mesih'in "beden aldığı" anlamını çıkarmazlardı. Kaynağı Tanrı olan bir şeyin "gökten geldiğini" söylemek onlar için yaygındı. Örneğin, Yakup 1:17 her iyi armağanın "yukarıdan" olduğunu ve Tanrı'dan "indiğini" söyler. Yakup'un ne demek istediği açıktır. Tanrı yaşamlarımızdaki iyi şeylerin Yazarı ve kaynağıdır. Tanrı ihtiyacımız olan şeyleri sağlamak için perde arkasında çalışır. Ayet, yaşamlarımızdaki iyi şeylerin doğrudan gökten indiği anlamına gelmez. Çoğu Hıristiyan Tanrı'nın kendilerini başka insanlar ya da olaylar aracılığıyla kutsadığını tecrübe eder, ancak bu kutsamaların nihai kaynağının Rab olduğunu fark ederler. Yuhanna'nın sözlerini Yakup'un sözlerini anladığımız şekilde anlamalıyız; İsa Mesih'in kaynağı Tanrı'dır. Mesih Tanrı'nın planıydı ve sonra Tanrı İsa'ya doğrudan babalık yaptı.
İsa'nın "Tanrı'dan gönderildiğini" söyleyen ayetler de vardır; bu ifade Tanrı'yı gönderilen şeyin nihai kaynağı olarak gösterir. Vaftizci Yahya "Tanrı'dan gönderilmiş" bir adamdı (Yuhanna 1:6) ve İsa'nın "yukarıdan geldiğini" ve "gökten geldiğini" söyleyen de oydu (Yuhanna 3:31). Tanrı insanlara ondalıklarını verirlerse onları bereketleyeceğini söylemek istediğinde, onlara "göğün" pencerelerini açacağını ve kutsama yağdıracağını söyledi (Malaki 3:10 - KJV). Elbette herkes kullanılan deyimi anlıyordu ve hiç kimse Tanrı'nın gerçekten gökten bir şeyler dökeceğine inanmıyordu. Bu deyimin, aldıkları bereketlerin kaynağının Tanrı olduğu anlamına geldiğini biliyorlardı. Bir başka örnek de Mesih'in konuşurken, "Yahya'nın vaftizi nereden geldi? Gökten mi, yoksa insanlardan mı?" (Matta 21:25). Elbette, Yahya'nın vaftizinin "gökten" olmasının nedeni, vahyin kaynağının Tanrı olmasıydı. Yahya bu fikri kendi başına almamıştı, bu fikir "gökten" gelmişti. Ayet deyimi açıkça ortaya koymaktadır: bazı şeyler "gökten", yani Tanrı'dan gelebilir ya da "insanlardan" gelebilir. Bu deyim İsa için kullanıldığında da aynıdır. İsa "Tanrı'dan", "gökten" ya da "yukarıdan "dır, yani Tanrı onun Babası'dır ve dolayısıyla kaynağıdır.
Tanrı'dan gelme ya da Tanrı tarafından gönderilme fikri İsa'nın Yuhanna 17'deki sözleriyle de açıklığa kavuşur. "Sen beni dünyaya gönderdiğin gibi, ben de onları dünyaya gönderdim" (Yuhanna 17:18) demiştir. Mesih'in "Onları dünyaya gönderdim" derken ne demek istediğini çok iyi anlıyoruz. Bizi görevlendirdiğini veya bizi atadığını kastediyordu. Dolayısıyla, Mesih'in bizi gönderdiği ifadesini nasıl anlarsak, Tanrı'nın Mesih'i gönderdiği ifadesini de öyle anlamalıyız.