Farklı düşündüğümüz veya farklı inandığımız insanlarla konuşurken yumuşak huylu olmamız gerekiyor. Birisi ile dini bir konuyu tartışmak istediğinizde niyetiniz; o kişiye yardımcı olabilmek, iyi yönde değişmesini sağlamak veya kurtuluşun yolunu samimi duygularınızla ona göstermek değilse ve aksine asıl motivasyonunuz, o kişiyi tartışmada yenmek ve alt etmekse bu yaptığınız tartışma tam anlamıyla saf bir kötülüktür.
Şöyle düşünelim, bir insan en kötü anlarında neye sığınır? İnancı onun için bir teselli kaynağıdır öyle değil mi? Onun için en kutsal değerdir ve yaşadığı süreçlerde kalbindeki inancı ile derin bir bağ kurar ancak tüm bunları yaparken her şeyi bilemeyebilir çünkü kimse tüm bilgiye bir anda sahip olmuyor. Bazen bazı şeyleri zamanla algılar ve inancımıza olan samimiyetimizden dolayı önceden yanlış düşündüğümüz şeyleri kendi isteğimiz ile değiştirebiliriz. Henüz o an için bilmediğiniz bir bilgi konusunda çok bilmiş birisi gelse ve sizi sürekli çok iyi bilmediğiniz bir konuda,
"Bak sen böyle inanıyorsun ama gerçek öyle değil ... inandığın şey çok aptalca"
dese ve tam olarak böyle olmasa bile kötü bir dil ile bilgisini kullanarak sizi ezse ne hissederdiniz? O kişinin anlattığı şey doğru bile olsa ona inanmak ister miydiniz? Bu durumda muhtemelen duygusal bir tepki verirdiniz ama her iki ihtimali de değerlendirelim.
Teolojik zorbalık yapan kişinin söylediklerinde haksız olduğunu düşünüyorsanız:
Bu durumda onu daha fazla dinlemek istemezsin ama yine de bir insan olarak bu düşmanca tavırdan rahatsız olurdunuz. Belki de onun temsil ettiği düşünceye karşı bilenir ve tek bir kişinin düşüncesizliği yüzünden istemeden bile olsa o düşünceyi paylaşanlara karşı iyi hisler beslememeye başlardınız.
Teolojik zorbalık yapan kişinin söylediklerinde haklı olduğunu düşünüyorsanız:
Bu durumda düşüncelerinizde büyük bir sarsılma olurdu ve çok kötü hissederdiniz çünkü bu kadar kötü yürekli birisi, sizin o an için bilmediğiniz şeyleri biliyordu ve bunları size karşı kullanıp kendi içinizde cevapsız kalmanızı sağladı. Bu durumda en kötü ihtimal, zor zamanlarınızda dayanabileceğiniz ve samimi bir şekilde inandığınız inancınızı alternatifsiz bir şekilde kaybetmek olur. Bunun bir kişi için ne kadar kötü olduğunu ve inanılmaz bir boşluk hissi yaratacağını görebiliyor musunuz?
Gerçekten o anki duygularınız ve motivasyonunuz uğruna birine bunu yaşatmak ister miydiniz? Haklı bile olsanız bunu güzel bir yolla yapmak varken neden insanların ruhunu kaybetmesine neden olasınız? Gerçekten iki tane şeyi fazla bildiğiniz için kimseye teolojik zorbalık yapmayın. Tanrı gerçekten var ve emin olun bunun da hesabını soracaktır. En azından dini konuları konuşurken yumuşak huylu olabilirsiniz.
İsa Mesih, yumuşak huya sahip olanlar için şu sözleri söyler:
Ne mutlu yumuşak huylu olanlara! Çünkü onlar yeryüzünü miras alacaklar.
-Matta 5:5